Philosophy; social aspects; philosophy, Arab; 21st century.

إن السماحة خلق أصـيل في ديننا الحنيف، والتيسير أصل فيه بنصوص القرآن الكريم والسُّنة النبوية المطهَّرة؛ فالسماحة في الشـريعة الإسلامية منهج رباني، ومبدأ من المبادئ التي أكرم الحق سبحانه وتعالى بها عباده، وأمرهم أن يتعاملوا بها فيما بينهم. فالدين كله قائم على اليسـر، والفقه في الدين وفي الأحكام مبنيٌّ على التيسير، ولم يقُل أحد على الإطلاق إن الفقه هو التشدد، غير أننا ابتُلِينا في العقود الماضـية القريبة بأناس جنحوا نحو التطرف والتشدد؛ بحيث صاروا يُسوّقون أن من يحسن التشدد هو العالم (...) الرباني، وأن من يفهم الفقه حقَّ الفهم؛ فييسـر للناس أمور دينهم، هو المنافق الذي لا يُستمَع إليه؛ فهؤلاء هم أجهل الناس، وأبعد ما يكونون عن شـرع الله، عَزَّ وجَلَّ، وهم بذلك منفّرون من دين الله صادُّون عنه. فما قامت - وتقوم به - هذه الجماعات وعناصـرها الضالَّة يصادم صحيح الـشـرع الحنيف ووسطيَّته، ويتطلَّب التعاون في المواجهة الشاملة لتلك الجماعات المنحرفة وأفكارها المتطرفة الشاذة. ونؤكد أننا في حاجة ماسَّة إلى تحويل قيم السماحة والتيسـير إلى واقع ملموس في حياتنا على المستوى الفردي، والمستوى المجتمعي، والمستوى الوطني، والمستوى الإنساني؛ لنكون بحقّ دعاة لديننا بسلوكنا وأخلاقنا أكثر من تنظيرنا وأقوالنا؛ فلا قيمة لأي تنظير لا تطبيق له على أرض الواقع. (shrink)

Ṣadr al-Dīn Shīrāzī, Muḥammad ibn Ibrāhīm, -1641--Criticism and interpretation. ; Ṣadr al-Dīn Shīrāzī, Muḥammad ibn Ibrāhīm, -164 Asfār al-arbaʻah fī al-ḥikmah. ; Resurrection (Islam).

Islamic philosophy and Muslim philosophers of Iṣfahān, Iran.

Classification of sciences; Moslem scholars; Africa, North.

Esta investigación intenta identificar al "muftí de Orán," bosquejando su vida y carrera a través de un análisis de los datos disponibles en las fuentes oorteafricanaa. Quisiera plantear que, ya en las fuentes biográficas del siglo XVI, se bao coofundido las biografias de dos emditoa, la del muftí, Abti l-'Abbáa Alimad b. Ahí (~um'a (m. 917/1511), y la de su hijo, Abti 'Abd Alláb Mul~ammad ~aqrtin (m. 929/1523-24). Mi investigación propone resolver esta confusión. Originario de Orán, Al~mad estudió en Tremecéo (...) y acabó por establecerse en Fez, donde cooaiguió un puesto como profesor de ley islámica. Ea probable que haya emitido su famoaafarwó de 910/1504 a los moriscos desde allá, como uno de los juristas prominentes de la ciudad, con la intención de oponerse a la opinión de su contemporáneo AlJmad b. YalJyá alWaniariai (m. 914/1508). (shrink)

Tahâvî (v. 321/ 933), hicrî üçüncü asrın sonları ile dördüncü asrın başlarında yaşamış Hanefî fakihidir. Tahâvî’nin daha çok muhaddis olarak tanınmasına rağmen hadis ve fıkha derin vukufiyeti, her iki alana da temas eden hadis-sahâbî kavlî münasebetini onun üzerinden incelemeyi daha anlamlı kılmaktadır. Müctehid fakihlerin hüküm istinbâtında başvurduğu sahâbî kavlî, Hz. Peygamber’e dayanması bakımından semâ/tevkif ihtimali bulunan bir delildir. Bu sebeple sahâbî kavlini sünnet birlikte değerlendirmenin lüzumu ortaya çıkmaktadır. Ayrıca Tahâvî’nin sahâbî kavli ile sünnet arasında net bir ayırım yapmaması, Hanefî usûlünün (...) teşekkül süreci açısından önemlidir. Tahâvî, ictihad usûlü anlayışında sahâbî kavline deliller hiyerarşisinde Kur’an, sünnet ve icmâdan sonra yer vermektedir. Eserlerindeki tercihleri dikkate alındığında Tahâvî, sahâbî kavlini tevkife hamlettiği yerlerde sünnet olarak değerlendirmektedir. Hatta sahâbî kavli ve uygulamasının icmâa dönüştüğü durumda sünneti neshedebilecek mertebede gördüğü anlaşılmaktadır. Tahâvî ictihadî olan, re’y ve te’vil ifade eden sahâbî kavlini ise mutlak delil almayıp bu durumdaki sahâbî kavli karşısında kıyasa gitmektedir. Tahâvî’nin sünnete ve sahâbî kavline bakışı birlikte değerlendirildiğinde dönemin hadis anlayışı gereği, sünnetin çerçevesini sahâbe ve tâbiûn kavillerini dahil ederek geniş kapsamda ele aldığı anlaşılmaktadır. Erken dönem Hanefî usûlünde sahâbî kavli hakkında Tahâvî’nin görüşlerinin incelendiği araştırmada metin incelemesi ve analizi yöntemi kullanılmış; Tahâvî’ye ait eserler ile erken dönem Hanefî usûl-i fıkıh eserleri mukâyeseli olarak ele alınmıştır. (shrink)

al-juzʼ al-awwal. Muḥāwalāt ʻulūm al-insān wa-manahajuhā fī fahm al-insān -- al-juzʼ al-thānī. Madākhil al-fikr wa-al-thaqāfah fī fahm al-insān -- al-juzʼ al-thālith. Muqārabāt ʻilm al-insān al-mutakhaṣṣiṣ fī fahm al-insān wa-maʻālim taʼsīs al-badīl, qirāʼah fī ʻilm al-Anthrūbūlūjiyā al-ḥadīth.

al-Mujallad al-awwal. Muqaddimāt al-taḥqīq wa-muqaddimat al-Imām al-Zubaydī lil-Itḥāf -- al-mujallad al-thānī. Kitāb al-ʻIlm ilá nihāyat al-bāb al-thālith -- al-mujallad al-thālith. Tatimmat kitāb al-ʻilm min al-bāb al-rābiʻ ilá ākhir al-kitāb -- al-mujallad al-rābiʻ. Kitāb Qawāʻid al-ʻaqāʼid -- al-mujallad al-khāmis. Kitāb Asrār al-ṭahārah -- al-mujallad al-sādis. Kitāb Asrār al-ṣalāh ilá nihāyat shurūṭ al-jumʻah min al-bāb al-khāmis -- al-mujallad al-sābiʻ. Tatimmat kitāb asrār al-ṣalāh min ādāb al-jumʻah ilá ākhir al-kitāb -- al-mujallad al-thāmin. Kitābā Asrār al-zakāh wa-asrār al-ṣawm -- al-mujallad al- tāsiʻ. (...) Kitāb asrār al-ḥajj -- al-mujallad al-ʻāshir. Kitābā ādāb tilāwat al-Qurʼān wa-al-adhkār wa-al-daʻawāt -- al-mujallad al-ḥādī ʻashar. Kitābā tartīb al-awrād wa-tafḍīl iḥyāʼ al-layl wa-ādāb al-akl -- al-mujalladal-thānī ʻashar. Kitābā ādāb al-Nikāḥ wa-ādāb al-Kasb wa-al-maʻāsh -- al-mujallad al-thālith ʻashar. Kitāb al-Ḥalāl wa-al-ḥarām -- al-mujallad al-rābiʻ ʻashar. Kitāb al-Ulfah wa-al-ukhuwwah -- al-mujallad al-khāmis ʻashar. Kitābā ādāb al-ʻUzlah wa-ādāb al-Safar -- al-mujallad al-sādis ʻashar. Kitābā ādāb al-Samāʻ wa-al-wajd wa-al-Amr bi-al-maʻrūf wa-al-nahy ʻan al-munkar -- al-mujallad al-sābiʻ ʻashar. Kitābā ādāb al-maʻīshah wa-akhlāq al-nubūwah wa-sharḥ ʻajāʼib al-qalb -- al-mujallad al-thāmin ʻashar. Kitābā riyāḍat al-nafs wa-tahdhīb al-akhlāq wa-kasr al-shahwatayn -- al-mujallad al-tāsiʻ ʻashar. Kitābā āfāt al-lisān wa-dhamm al-ghaḍab -- al-mujallad al-ʻishrūn. Kitābā dhamm al-dunyā wa-dhamm al-bukhl -- al-mujallad al-ḥādī wa-al-ʻishrūn. Kitābā dhamm al-jāh wa-dhamm al-kibr wa-al-ʻajab -- al-mujallad al-thānī wa-al-ʻishrūn. Kitābā dhamm al-ghurūr wa-al-tawbah -- al-mujallad al-thālith wa-al-ʻishrūn. Kitābā al-ṣabr wa-al-shukr -- al-mujallad al-rābiʻ wa-al-ʻishrūn. Kitābā al-rajā wa-al-khawf -- al-mujallad al-khāmis wa-al-ʻishrūn. Kitāb al-zuhd wa-al-faqr -- al-mujallad al-sādis wa-al-ʻishrūn. Kitāb al-tawḥīd wa al-tawakkul -- al-mujallad al-sābiʻ wa-al-ʻishrūn. Kitāb al-maḥabbah wa-al-shawq wa-al-uns wa-al-riḍā -- al-mujallad al-thāmin wa-al-ʻishrūn. Kutub al-ikhlāṣ wa-al-nīyah wa-al-murāqabah wa-al-muḥāsabah wa-al-tafakkur -- al-mujallad al- tāsiʻ wa-al-ʻishrūn. Kitāb dhikr al-mawt wa-mā baʻdih ilá nihāyat al-bāb al-thāmin -- al-mujallad al-thalāthūn. Kitāb dhikr al-mawt wa-mā baʻdih ilá ākhar al-kitāb wa-yalīhi maṣādir al-taḥqīq. (shrink)

Gayretimin bir kısmı bilim dünyasına hizmet, ama diğer çok mühim bir gayesi ise; koskoca bir İslam aleminin yitirmiş olduğu kendine hürmeti, güveni ve insanlık tarihindeki yerini hatırlatmak, kaybettiklerini inşa etmek içindir. Prof. Dr. Fuat Sezgin Prof. Dr. Fuat Sezgin anısına ithaf ettiğimiz Felsefe ve Din Bilimleri Özel Sayımıza hoşgeldiniz. Prof. Dr. Fuat Sezgin, 24 Ekim 1924 tarihinde Bitlis’te dünyaya gelen Fuat Sezgin, il-kokulu Doğubayazıt’ta, ortaokul ve liseyi ise Erzurum’da bitirdikten sonra 1943 yılında İstanbul’a geldi. İstanbul Üniversitesi şarkiyat (Doğu bilimi) Araştırmaları (...) Enstitüsü’nde ünlü Alman şarkiyatçı Prof. Dr. Hellmut Ritter’in (1892-1971) öğrencisi olan Sezgin, Ritter’in tavsiyesi üzerine İslâm bilimlerine yöneldi. 1951’de İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakülte-si’den mezun olduktan sonra Arap Dili ve Edebiyatı alanında “Buhârî’nin Kaynakları Hakkın-da Araştırmalar” başlıklı teziyle doktorasını tamamladı. Bu çalışmasıyla, hadis kaynağı olarak İslâm kültüründe önemli bir yere sahip olan Buhârî’nin sözlü kaynaklar yerine yazılı kaynaklara dayandığı tezini ortaya attı. Doçent unvanını 1954 yılında alan Sezgin, 1960 askeri darbesinin ardından üniversi-telerden uzaklaştırılan 147 akademisyen arasında kendi adının da bulunması üzerine 1961’de Türkiye’den ayrıldı ve çalışmalarına Goethe Üniversitesi’nde (Frankfurt) devam etti. Câbir bin Hayyân hakkında hazırladığı ikinci tezini 1965’te Goethe Üniversitesi Doğa Bilimleri tarihi Enstitüsü’ne sunan ve bir yıl sonra profesörlüğe yükseltilen Sezgin, aynı yıl kendisi gibi şarkiyatçı olan Ursula Sezgin ile Evlendi. Alanında şimdiye kadar yazılan en kapsamlı eser kabul edilen Geshichte des arabisc-hen Schrifttums (Arapça Yazma Eserler Literatürü Tarihi) başlıklı kapsamlı eserinin ilk cildini 1967’de yayımlayan Sezgin, 1978’de Kral Faysal İslâmi İlimler Ödülü’ne lâyık görüldü. Bu ödül nedeniyle kendisine takdim edilen maddi desteği değerlendirerek 1982’de Goethe Üniversitesi Arap-İslâm Bilimleri Tarihi Enstitrüsü’nü, ertesi yıl ise bu enstitü bünyesinde, tarih boyunca Müslüman bilim insanlarının icat ettiği 800’den fazla bilimsel alet ve düzene-ğinin modellerinin sergilendiği İslam Bilim ve teknoloji Müzesi’ni kurdu. Bu müzenin bir benzerini 2008 yılında istanbul’da kuran Sezgin, 2010 yılında Prof. Dr. Fuat Sezgin İslam Bilim Tarihi Araştırmaları Vakfı’nın kuruluşuna öncülük etti. Kahire Arap Dili Akademisi, Şam Arap Dili Akademisi, Fas Rabat Kraliyet Akademisi, Bağdat Arap Dili Akademisi, Türkiye Bilimler Akademisi şeref üyeliği de dâhil olmak üzere çok sayıda ödül ve nişana layık görülen Sezgin’e; Erciyes Üniversitesi, Atatürk Üniversitesi, Süleyman Demirel Üniversitesi ve İstanbul Üniversitesi tarafından fahri doktora unvanları verildi. Frankfurt am Main Goethe Plaketi, Almanya Üstün Hizmet Madalyası, İran İslâmi Bilimler Kitap Ödülü ve Cumhurbaşkanlığı Kültür ve Sanat Büyük Ödülü ile taltif edildi. Prof. Sezgin’in öncülüğünde kurulan İstanbul İslâm Bilim ve teknoloji tarihi Müzesi, Kültür ve Turizm bakanlığı 2016 özel Ödülü’ne lâyık görüldü. Arapça, Süryanice, İbranice, Latince ve Almanca başta olmak üzere 27 dil bilen Prof. Dr. Fuat Sezgin, 30 Haziran 2018’de İstanbul’da vefat etti ve Gülhane Parkı’ndaki İstanbul İslâm Bilim ve teknoloji tarihi Müzesi’nin bahçesine defnedildi. Vefatının ardından, 2018/6 sayılı Cumhurbaşkanlığı genelgesi ile 2019 yılı “Prof. Dr. Fuat Sezgin Yılı” olarak ilân edildi. Cumhurbaşkanlığı genelgesinde "İslam kültür ve medeniyetinin daha iyi anlaşılmasını sağlamak ve onu yeni nesillere en doğru şekilde aktarmak amacıyla yapılacak söz konusu çalışmalara ilgili tüm kamu kurum ve kuruluşlarınca her türlü destek ve katkının sağlanması hususunda gereğini rica ederim." İfadelerine yer verilerek Fuat Sezgin’in ülke sathında anlatılması ve düşüncelerinin anlaşılması için çeşitli faaliyetlerin yürütülmesi istenmişti. Koordinasyon Merkezi olarak da Kırıkkale Üniversitesi seçildi Dünyanın önde gelen bilim tarihçilerinden olan, İslam Bilim Tarihi alanındaki çalışmaları bulunan Prof. Dr. Fuat Sezgin’i gelecek nesillere tanıtmak, fikirlerini anlatmak amacıyla Sivas Cumhuriyet Üniversitesi tarafından da birçok faaliyet yapıldı. Dünyanın önde gelen bilim tarihçilerinden Prof. Dr. Fuat Sezgin’e, İslam Bilim Tarihi alanındaki çalışmalarından dolayı Üniversitemiz tarafından “Fahri Bilim Doktoru” unvanı verildi. Prof. Dr. Sezgin’e fahri bilim doktoru unvanı verilmesi dolayısıyla Üniversitemiz Kül-tür Merkezi’nde düzenlenen tören İstiklal Marşımızın okunması ve saygı duruşuyla başladı. Programa Rektörümüz Prof. Dr. Alim Yıldız, Sivas Belediye Başkan Yardımcısı Ah-met Özaydın, Fatih Sultan Mehmet Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Musa Uzun, öğretim elemanları ve öğrenciler katıldı. Rektörümüz Prof. Dr. Alim Yıldız yaptığı açış konuşmasında, "İnsanlara İslam bilimlerinin gerçeğini tanıtmak, benlik duygularını olumsuz etkileyen yanlış yargılardan onları kurtarmak ve ferdin ehemmiyetine olan inancı kazandırmak amacıyla İslam Bilimi Tarihi araştırmalarına adanmış bir ömürdür Prof. Dr. Fuat Sezgin Hocamız. Öyle büyük bir otoritedir ki onu anmadan, onun hazırladığı eserlere bakmadan, bilim tarihiyle, İslam tarihiyle ilgili ortaya bir şeyler sunabilmek çok zordur. Bilim tarihinin en çalışkan, en birikimli bilim insanlarından biridir. İslam tarihine, İslam düşüncesine, İslami eserlere ve bilim dünyasına vermiş olduğu katkılarıyla bir medeniyet kâşifi, eşi bulunmaz bir değer ve ‘darbeler neden kötüdür’ sorusunun mücessem cevabıdır Prof. Dr. Sezgin. Bizim medeniyet ve kültürümüzde kültür, sanat ve beşerin, Yaratıcının her eserinde müşahede ettiği güzellikleri, çeşitli yol ve yöntemlerle ortaya koymasının vasıtasıdır. Bilgiyi hikmetle taçlandırıp irfana ulaştırmadıkça hiçbir şeyi yerli yerine oturtamayız." dedi. Konuşmanın ardından Rektör Yıldız, 93 yaşındaki Prof. Dr. Fuat Sezgin’e cübbe giydirdi. Daha sonra Sezgin katılımcılara ‘Arap İslam Tarihinden Bazı İzlenimler’ konulu ders verdi. Prof. Dr. Fuat Sezgin, “İnsanların bilgi tarihi ile ilgili verileri yazılı olarak kaydetme gayreti, politik tarihe olana nispetle tesadüflere ve keyfi değerlendirmelere göre çok geri zamanlarda oldu. İslam bilim tarihi yüksek ve kaliteli görüşleri yansıtır. Bunları burada sunamayacağım. Birçoğunu Arap-İslam tarihi adlı kitabımın bugüne kadar çıkmış olan 17. cildinde kaydetmeye çalıştım. Onu İstanbul’da Gülhane Parkı’nda İslam Tarihi Araştırmaları Vakfı yayınları arasında bulabilirsiniz.” dedi. Prof. Dr. Sezgin “Bilimler tarihinin verilerini değerlendirmekte, yaşanılan zamanın etüt şartını gözden kaçırılmasının esas olması gerektiğini anladım ve henüz kitabımı yazma-ya başlamadan rastladığım Fransız Coğrafya tarihçisi Joseph Toussaint Renaud (1795-1867)’un şu sözleri beni çok etkilemişti. “Tesadüf teknik ve sanatın ilerlemesinde çok büyük bir rol oynamaz. İnsanlar buluşlarında devamlı bir şekilde birden bir sıçrayışla değil, adım adım hareket eder. Her zaman aynı hızda değil, fakat devamlı olarak insan icat etmez. Olanı ilerletir.” ifadelerine yer verdi. Konuşmasının sonunda Prof. Dr. Sezgin, “Benim 65 yıldır yaymaya çalıştığım Arap İslam bilimleri tarihi hemen hemen her gün beni hayata bağladı. İslam dünyasında büyük bir hızla ilerleyen bilimler MS. 8. yüzyıldan itibaren Fransa ve İngiltere’ye diğer taraftan 10 ve 11. yüzyıldan itibaren Sicilya’ya ve İtalya’ya 9. yüzyıldan itibaren Bizans’a ulaştılar. Avrupa-lılar teknik bilimleri diğer bilimlere nazaran daha kolay anlıyor ve alabiliyorlardı. Bu anlam-da onlar 16. yüzyılda bazı yönlerde Müslümanlara ulaşmaya hatta onları geçmeye başladılar.” ifadelerini kullandı. Programın sonunda Rektörümüz ve Fatih Sultan Mehmet Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Musa Duman, Prof. Dr. Fuat Sezgin’e tezhipli bir tablo hediye ettiler. 2019 Prof. Dr. Fuat Sezgin Yılı kapsamında Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Merkezî Kütüphanesi’ne Prof. Dr. Fuat Sezgin’in ismi verildi. Ayrıca Üniversitemiz Rektörlüğü tarafından düzenlenen 5’inci Hazan Şiir Dinletisi Sezgin anısına ithaf edilmiştir. 2019 yılının Haziran ayı içerisinde ise Üniversitemiz Rektörlüğü öncülüğünde ve İlahiyat Fakültesi Dekanlığınca ile Sivas Merkez Ulu Cami’de merhum Prof. Dr. Sezgin için Kur’an-ı Kerim tilaveti ve Mevlid-i Şerif programı gerçekleştirilmiştir. Son olarak üniversitemiz rektörlüğü tarafından desteklenen ve Sivas Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi tarafından yayımlanan Cumhuriyet İlahiyat Dergisi’nin 23. Cilt 3. Sayısı (Felsefe ve Din Bilimleri Özel Sayısı) Prof. Dr. Fuat Sezgin anısına ithaf edilmiştir. Felsefe ve Din Bilimleri alanından birçok güncel ve ilgi çekici araştırmayı bir araya getirdiğimiz sayımızı sizlere sunmaktan heyecan ve mutluluk duyuyoruz. Bize emanet edi-len değerli çalışmaları uluslararası alana taşımak için geniş bir ekiple tüm gayretimizi gösterdiğimizi ifade etmek isteriz. Yeni sayımızda başta makale sahibi değerli bilim insanlarımıza, yayın, danışma ve hakem kurullarımıza, Rektörlüğümüz Basımevi personeline ve özellikle dergimizin yayın aşamasında yadsınmaz emekleri olan alan editörlerimiz Dr. Öğr. Üyesi Adem Çiftçi, Arş. Dr. Öğr. Üyesi Gör. Fatma Kurttekin, Arş. Gör. Maruf Çakır, Arş. Gör. Alper Ay, Arş. Gör. Esma Güneş, Gör. Bayram Ünce, Arş. Gör. Sena Kaplan, Arş. Gör. Gülistan Aktaş,Arş. Gör. Hamit Demir Arş. Gör. Merve Yetim, Arş. Gör. Rukiye Göğen, Arş. Gör. Ömer Faruk Özbek, Arş. Gör. Salime Bera Kemikli, Arş. Gör. Naim Yaman, Arş. Gör. Sema Tombul, Arş. Gör. Nurgül Akdoğan, Arş. Gör. Ayşe Mine Akar, Arş. Gör. İlknur Bahadır ile Arapça dil editörü Prof. Dr. Ömer Faruk Yavuz ve İngilizce dil kontrolü sorumluluğunu üstlenen alan editörlerimiz Dr. Miyase Yavuz Altıntaş, Uzm. Zeynep Yücedoğru, Dr. Öğr. Üyesi Zuhal Ağılkaya Şahin, Dr. Metin Güven ve Dr. Kenan Tekin’e teşekkür ederiz. Dergimizin 23. Cilt 2. ve 3. Sayı (Özel Sayı)’larından itibaren Yazı İşleri Müdürü olarak Dr. Ahmet Çelik’in görevlendirildiğini bildirir kendisine yeni görevinde başarılar dileriz. Önceki sayılarımızda dergimizin Yazı İşleri Müdürlüğünü ifa eden Doç. Dr. Ali Yılmaz’a teşekkürlerimizi sunarız. 15 Haziran 2020’de yayınlanacak bir sonraki sayımız için makale kabul tarihlerinin yayın kurulumuz tarafından 1 Ocak- 15 Mart olarak değiştirildiğini hatırlatır çalışmalarınız-da kolaylıklar dileriz. (shrink)

Muhyiddîn el-Kâfiyecî (öl. 879/1474), on beşinci yüzyıl Saruhanoğulları, Osmanlı ve Memlüklü alimlerindendir. Yüzden çok eser yazmıştır. Makale Kâfiyeci’nin hayatı ve eserlerini araştırır. Yazdığı eserler, onun, Arap dili, Arap grameri, belagat, tarih metodolojisi, hadis ve usulü, tefsir ve usulü, fıkıh ve usulü, kelâm, tasavvuf, dil felsefesi, semantik, metafizik meseleler, geometri, optik ve astronomi gibi konularda uzmanlaştığını göstermektedir. Kâfiyeci en önemli eserlerini Arap dili ve mantık sahalarında yazmıştır. Eserleri içerisinde yaptığı linguistik çözümlemeler, onun yetkin bir dil alimi olduğunu göstermektedir. Kâfiyeci eserlerini yazarken (...) linguistik, mantıki, ilmi ve felsefi bir yöntem kullanmıştır. Araştırmada, Kâfiyeci’nin, hayatı boyunca en az yüz on iki eser yazdığı tespit edilmiştir. Bu eserlerden, doksan altısının adı belirlenmiştir. Kâfiyeci’nin eserleri konularına göre şöylece tasnif edilebilir: Arap Dili ve Dil Felsefesi: Şerḥu’1-i‘râb ‘an Ḳavâ‘idi’l-i‘râb, el-Unmûzec fî baḥsi’l-isti‘âre, Şerḥu’l-isti‘âre, Risâle fî Kâne Zeydun Ḳâimen, Risâle fî Zeydun Ḳâimun, Risâle fi’l-mebâḥisi’l-mute‘alliḳa bi Emmâ, Nuzhetu’l-mu‘rib fi’l-Meşrıḳ ve’l-Maġrib, Nuzhetu’l-aṣhâb fî mes’eleti’l-kuhl, Remzu’l-esrâr, en-Niseb li ehli’l-edeb, el-İşrâḳ fî meratibi’ṭ-ṭıbâk, Ḥâşiye ‘ale’l-Muṭavvel, Risâle fî “men” eş-şartiyye. Mantık: et-Terġîb fî keşfi rumûzi’t-Tehẕîb. Tarih Metodolojisi: el-Muḫtaṣaru’l-mufîd fî ‘ilmi’t-târîḫ, en-Naṣru’l-ḳâhir ve’l-fetḥu’ẓ-ẓâhir. Akâid ve Kelâm: Envâru’ṣ-Ṣa ‘âde, Şerḥu’l-‘Aḳâidi’l-‘Aḍuḍiyye, Hâşiye ‘alâ Şerḥi’l-‘Aḳâidi’l-‘Aḍuḍiyye, Şerḥu’l-Mevâḳıf, Telḫîsu Şerḥi’l-Mevâḳıf, el-Hidâye li beyâni’l-ḫalḳ ve’t-tekvîn, Risâle fî beyâni’l-mu‘cizât, Nehru’l-hayât fî ma‘rifeti’ṣ-ṣıfât, ‘İlmu’l-kumûn ve’l-burûz, Risâle fî Kavlihi Teâlâ “Lâ ye’menu mekr Allâhi ille’l-kavmu’l-hâsirûn” [A‘râf, 7/99]. Kur’ân, Kırâat ve Tefsir Bilimleri: Şerḥu’l-İsti‘âẕe ve’l-Besmele, Ḥâşiye ‘ale’l-Keşşâf, Şerḥ fî muḥâkemât beyne’l-mutekellimîn ‘ale’l-Keşşâf, Ḥâşiye ‘alâ Tefsîri’l-Beyḍâvî, eẓ-Ẓafer ve’l-ḫalâṣ, et-Teysîr fî ḳavâ‘idi ‘ilmi’t-tefsîr, Risâle fî ‘ilmi’t-tefsîr ve vucûhi’l-ḳırâat, Keşfu’n-niḳâb li’l-aṣḥâb ve’l-aḥıbbe fî ‘icâzi’l-Ḳur’ân, et-Temhîd fî şerḥi’t-taḥmîd, Ḳarâru’l-vecd fi şerḥi’l-ḥamd, el-İlmâ‘ bi ifâdeti Lev li’l-imtinâ‘ fî ḳavlihi Te‘âlâ “Lev kâne fîhimâ âlihetun illallâh le fesedetâ” [Enbiyâ, 21/22], Cevâb ‘an suâl fî ḳavlihi Te‘âlâ “Ve’n-Necmi iẕâ hevâ” [Necm, 62/1], Nuzhetu’l-iḫvân fî tefsi¬ri ḳavlihi Te‘âlâ “Yâ Lûṭu İnnâ Rusülü Rabbike” [Hûd, 11/81], Neylu’l-merâm fi tefsîri ḳavlihi Te‘âlâ “Ve Mâ Rabbuke bi Ẓallâm” [Fussilet, 41/46], el-Bişâra fî ḳavlihi Te‘âlâ “Fe’tû bi sûratin min mislih” [Bakara, 2/23], Nuzhetu’l-aṣḥâb, el-Ġurratu’l-vâḍıḥa fî tefsîri’l-Fâtiḥa, Zeḫîratu’l-ḳaṣr fî tefsiri Sûrati’l-‘Aṣr. Hadis Bilimleri: Muḫtaṣar fî ‘ulûmi’l-ḥadîs, Menbe‘u’d-durer fî ‘ilmi’l-eser, Ḫulâṣatu’l-‘aḳvâl fî ḥadîsi “İnneme’l-a‘mâlu bi’n-niyyât”. Fıkıh, Usûl ve Fetva: Risale fî mesʹeleti’l-istisnâʹ, Ḥâşiye ‘ala şerḥi’l-Hidâye, Vecîzu’n-niẓâm fî ıẓhâri mevâridi’l-aḥkâm, el-Feraḥ ve’s-surûr fî beyâni’l-meẕâhîbi’l-erba‘ati fi’l-‘uṣûr, Neşâtu’ṣ-ṣudûr fî şerḥi Kitâbi’l-Feraḥ ve’s-surûr, et-Taḥrîr lima zukira fi’d-Dureri’l-manẓûm, Muhâveratu’l-fıḳhiyye, Risâle fi’stiḳbâli’l-Ḳıble, Telḫîṣu’l-Câmi‘i’l-kebîr ve’l-Mecma‘, Kitâbu’t-Teẕkira/Risâle fi’l-vaḳf, Ravḍatu’ẓ-ẓahira en-nâfi‘a fî’d-Dünya ve’l-Âḫira, Kitâbu’l-muḫtasar fî ‘ilmi’l-istibdâl, er-Remz fî ‘ilmi'l-istibdâl, el-Kâfî fî beyâni’ṣ-ṣaffi’ṭ-ṭavîli’l-mustaḳîm, Risâle fî ṭabaḳâti’l-butûn li beyâni’l-vaḳf ‘alâ evlâdi’l-evlâd, el-İḥkâm fî ma‘rifeti’l-Eymân ve’l-aḥkâm, Ferâid baḥri’l-fevâiḍ. Siyasetname, Adap ve Ahlak: Niẓâmu ḳalâidi’l-‘ıḳyân, Seyfu’l-kuḍât ‘ale’l-buġât, Seyfu’l-mulûk ve’l-ḥukkâm el-murşid lehum ilâ sebîli’1-Haḳḳ ve’1-aḥkâm, Seyfu’l-ḥaḳḳ ve’n-nuṣra ‘alâ riḳâbı ehli’l-baġy ve’l-fitne, ed-Durratu’l-‘âliyetu’l-ġâliye. Metafizik, Tasavvuf ve Felsefe: el-Kâfî eş-şâfî, Kitâbu’r-ravḥ fî ‘ilmi’r-rûḥ, Kitabu’r-raḥme fî beyânı aḥvâli ‘alemi’l-berzâḫ, en-Nuzhe fî ravḍati’r-rûḥ ve’n-nefs, Neşâtu’l-bişâra bi’l-işâra fî kıbleti’l-ervâh, Ḳıbletu’l-ervâḥ fi’t-taṣavvuf, Nuzhetu’l-ervâḥ ve ġıbṭatu’l-eşbâḥ fi’t-taṣavvuf, Menâzilu’l-ervâḥ fi’t-taṣavvuf, ‘Ikdu’l-ferâid min baḥri’l-fevâiḍ fî şerḥi Esmâillâhi’l-husnâ, el-Unsu’1-enîs fî ma‘rifeti şeʹni’n-nefsi’n-nefîs. Siyer, İrşat ve Fazâil: Zeynu’l-feraḥ bi mîlâdi’n-Nebî (s.a.v.), Muḫtasar fî ‘ilmi’l-irşâd, Risâle fi’l-maḥabbe, Ḳalâidu’l-‘ıḳyân fî baḥri faḍâili Raceb ve Şa‘bân: Fen Bilimleri: Ḥallu’l-işkâl fî mebâhisi’l-eşkâl fi’l-hendese, Şerḥu’l-caġmînî fi’l-heyʹe, er-Remz fî ‘ilmi’l-uṣturlâb. Diğer Eserleri: Remzu’l-ḫıṭâb bi raşḥi’l-‘ıyâb, Benâtu’l-efkâr fî şeʹni’l-‘i‘tibâr, Keşfu’l-vucûhi’l-ḥasene’l-mestûra bi’n-niḳâb li faḍlillâhi’l-Cevâdi’l-Vehhâb, el-Keşf ‘an şerafi Ehli’l-Beyti’l-kirâm li efḍali’r-rusuli ve’l-enâm, ‘Iḳdu’l-ferâid min taḥrîri’l-fevâid, Risâle mustaḳılle bi ‘ilmi’n-nefs ve vucûhi’l-ḳırâa, Cevâbu’l-enẓâr, Ḥusnu’l-ḫıtâm li’l-merâmi min haẕa’l-kelâm, Ḫıtâmu’l-misk. (shrink)

continent. 2.1 (2012): 22–28. Jeroen Mettes burst onto the Dutch poetry scene twice. First, in 2005, when he became a strong presence on the nascent Dutch poetry blogosphere overnight as he embarked on his critical project Dichtersalfabet (Poet’s Alphabet). And again in 2011, when to great critical acclaim (and some bafflement) his complete writings were published – almost five years after his far too early death. 2005 was the year in which Dutch poetry blogging exploded. That year saw the foundation (...) of the influential, polemical, and populistically inclined weblog De Contrabas (The Double Bass), which became a strong force for internet poetry in Dutch in the years to follow. In the summer of that year, a lively debate raged in the aftermath of Bas Belleman’s article “ Doet poëzie er nu eindelijk toe ?” (“Does poetry finally matter now?”), on a blog specifically devoted to this question. Up to that point, the poetical debate in the Netherlands had largely been confined to literary reviews (which were often subsidized), having become mostly marginalized in more mainstream media, where poetry could be covered by only a small number of so-called authorities. As a result, literary debate had acquired a rather placid quality. Though a variety of camps with different aesthetics could be discerned, most poetical positions shared a general acceptance of poetry as a form of art somewhat apart from fundamental political concerns. Late modernists would pursue subtlety and density of reference. Others would insist poetry was best understood as a form of entertainment that should ideally be accessible and work well on the stage. Still others would insist that poetry is mostly a play with forms. Linguistically disruptive strategies were valued highly by some, but mostly for their aesthetic effect. Values of disinterested playfulness reigned supreme everywhere. Any idea that poetry could be a field in which one confronts politics and the world was decidedly marginal. This led to a climate in which most attempts at polemics were DOA, often based on far too superficial positioning and analysis. The greatest polemical debates were revolving around the question of whether poetry should be difficult or easy, with both camps defining their ideas of difficulty and accessibility in ways that were so utterly shallow as to make the entire point moot. Debates were performed, rather than engaged with. It was a postmodern hell of underarticulated poetics. Half-consciously, people were yearning for new forms of criticism that could put the oomph back into poetry. Weblogs provided for ways to explore debate directly outside of the clotted older channels of the reviews and the newspapers. Belleman’s essay and the resulting online activity had shown that there was a widespread eagerness to take poetry more seriously as a social art form. It was in this environment that Mettes started his remarkable project Dichtersalfabet . At that moment, Mettes was active mostly in academic circles, having become noted at Leiden University as a particularly gifted student of literary theory. Within the Netherlands, the field of literary theory has a very odd relationship to literature as it is practiced in the country. Academic theory tends to have a mostly international view and engage with international debates of cultural criticism, literary theory, and philosophy, with academics often publishing in English and attending conferences around the world. Literature itself however is much more concerned with domestic traditions. Consequently, in the Netherlands, there exists a language gap between academic theoretical practice (as it is studied in the literary theory departments) and literary practice (which, academically, gets studied in specialized departments of Dutch literature). The Dichtersalfabet can be seen as Mettes’s attempt to close this gap. It is also an attempt to bridge the divide between theory and practice, in which he could apply his theoretical knowledge in a very unorthodox and unacademic critical mode that moreover could reach far beyond the domain of conventional criticism. Mettes’s goal was to trace a diagonal through Dutch poetic culture, to “strangle” what he perceived to be its dominant oppressive traditions of agreeable irrelevance, in order to see whatever might be able to survive his critical assaults. But he could only do so by means of a very serious engagement with poetry itself. To this end, he would go systematically through the poetry bookshelf of the Verwijs bookshop (part of a mainstream chain of booksellers) in The Hague, buying one publication per blog item, starting from A and working his way through the alphabet, reading whatever he might encounter that way in the restaurant of the HEMA store (another big commercial chain in the country). He would subsequently write down his reading experiences, refraining however from trying to write a nuanced book review. Rather, he would write about anything that caught his attention and sparked his critical interest. This way of working would yield vast, at times somewhat rambling, dense, lively, and generally brilliant essays, in which he held no punches. He never hesitated to pull out his entire arsenal of concepts from the international theory traditions, while never degenerating into mere academic exercise and pointless intertextualities. The attempt was rather to live the poetry that he read, and to engage it with the full range of political, academic, cultural, and personal references that he had at his disposal—all that composed the individual named Jeroen Mettes as a reader. Often what he wrote would not be according to the standards of what we usually think of as a critical review of a book of poetry. Sometimes he would even be a little sloppy in his judgments of poets or representations of the books he read, for example by basing an entire essay on the blurb of a book rather than its poetry content. But what he did was always brilliant writing nonetheless—virtuoso riffs on poetic fragments randomly found within capitalist society, exposing an incisive and insistent poetical sensibility. Mettes read poetry for political reasons, to see whether poetry could offer him a way to deal with a political world he detested. The right-wing horrors of the Bush years, the Iraq war, and the turn of Dutch public opinion towards ever more conservative, narrow-minded, and xenophobic views alongside a complete failure of the political left to present any credible alternative, were weighing heavily on the times in which Mettes reported on his reading. Poetry was to measure this world, diagram it, to lay bare its inconsistencies and faults, to indicate where lines of flight might be found. Amid the ruins of a world wrecked by imperialist policies, corporate capitalism, and doctrinal neoliberalism it would have to show the possibility of a new community. And it was, through its rhythmical workings, to release the reading subject from his confinement to ideologically conditioned individuality and lead him into the immanent paradise of reading. The stakes were high. Much higher than anything Dutch poetry had seen for many years. Mettes’s blog was widely read from the start. His posts sparked lively debates. Some of these subsequently led to the publication of extensive essays on a few key poets in some literary journals, particularly Parmentier and the Flemish journal yang , for which Mettes would become a member of the editorial board, a few months after starting the Dichtersalfabet . This could have been the start of a brilliant career, but this was not to be. The initial manic energy that fueled the blog gradually subsided. The Alfabet was updated less and less regularly. Mettes sometimes just disappeared for many weeks, then suddenly returning with a brilliant essay. Until, on September 21, 2006, he posted his final blogpost, consisting of no text whatsoever. That night I learned from his mentor at Leiden University that he had committed suicide. Mettes and I had had some fruitful exchanges on poetry, rhythm, music, and form, mostly on the blogs, but also by email. Three weeks before his death was the last time I heard from him: a very sudden, uncharacteristically curt note saying “My old new sentence epic.” Attached to that message I found a DOC-file of a work so major that I felt intimidated. This was N30 , a text he had been working on for over five years. After his death, it took me a long time before I dared to read it in its entirety. In the meantime, the work of preparing the manuscript for publication was entrusted by his relatives to his colleagues at yang magazine. It took them a few years to brush up the text and to edit the Dichtersalfabet -blog (which, apart from the Alphabet project itself, incorporated many other fragments of political, polemical, and theoretical writing) into book form along with the essays. The result of this labor was finally published in 2011 as a two-book set, and Mettes burst onto the Dutch poetry scene for the second time. The work was widely reviewed, on blogs, in journals, magazines, and newspapers. Many critics who had not followed the blogs in 2005 showed themselves surprised, baffled even, by the intensity of Mettes’s critical writing. But for those who had read the blog, the main surprise was in the poetry. During Mettes’s lifetime, some of his poems had already been published in Parmentier . Although these were strong texts by themselves, in no way did they prepare readers for N30 . Nothing like it had been written in Dutch before. Instead, N30 explicitly follows the American tradition of Language Writing, directly referencing Ron Silliman and his concept of The New Sentence. However, it would seem that much of the poetical thinking around his use of this technique puts him closer to a writer such as Bruce Andrews. For Mettes, using non sequiturs as a unit of poetic construction was not only a way of reinventing formal textual construction, but it was another way of finding the fault lines in the social fabric. From the perspective of the Language tradition, one may put N30 somewhere between Silliman and Andrews. N30 shares an autobiographical element with Silliman’s New Sentence projects, and as in Andrews, there is a concern for mapping out social totality within text—what Mettes refers to as a “textual world civil war.” Again this shows a formal textual strategy for allowing the person “Jeroen Mettes” to be absorbed by the world, which here appears as a whirlwind of demotic and demonic chatter, full of violence, humor, intensity, beauty, disgust, sex, commerce, and strife. Influenced as it may by American precursors, Mettes’s tone and form end up quite different from his American counterparts, consistently referencing a world that is Dutch, all too Dutch, taking on the oppressive orderliness of Dutch society with its endemic penchant for consensus by introducing chaos into its daily life and laying bare its implicit aggressions. The work’s 31 chapters each have a different feel and rhythmical outline, but none of them follow a predetermined pattern. Rather, Mettes would consistently edit and reedit the text, randomly rewriting parts of it, as he explains in his poetical creed Politieke Poëzie (Political Poetry). N30 – referring to the 1999 antiglobalist protest in Seattle – was to be the first text of a trilogy. The work itself was written “in the mode of the present.” A second text was to be written in the mode of the future, and a third one, in the mode of the past, was going to be an epic poem about the Paris Commune, and to form an alternative poetic constitution for the European project. I still deeply regret that Jeroen Mettes never got to complete those projects, just as I would be very keen on knowing what he might have had to say about more recent political developments. Instead, in 2006, he remained stuck in the horrors of the present, that ended up consuming him completely. He left Dutch literature with some of its most piercing criticism and its most profoundly moving, exciting and powerful poetry. Excerpts from N30 Translated by Vincent W.J. van Gerven Oei from Jeroen Mettes. "N30." In N30+ . Amsterdam: De wereldbibliotheek, 2011. Published with permission of Uitgeverij Wereldbibliotheek, Amsterdam. Chapter 1 1999. A day is a space too. And another man, who had chained himself, had his ribs crushed, and a motor has driven over somebody’s legs. Dutch health care system spends ±145 million guilders per year on worriers. A spiderweb vibrates as I pass by. Randstad renovating. She slaps her bag against her ass: “Hurry up!” OPINION IS TRUE FRIENDSHIP Your skin. It doesn’t express anything. “But the use of the sword, that’s what I learned, and you’ll need nothing more for the moment.” Just try to interrogate a guy like that. Gullit in Sierra Leone. Codes silently lying all around. But that’s simply what belongs to “that it’s just allowed”: that sigh of “world” (a word expressing that the trees are now standing along the water like black men with white bags in their hair); that’s nothing else right? And you see how everything has to move, and first of all what cannot do so. Without Elysium and without savings, barbarians lashing out, horny for an enemy, staring across the water, staring into the air—staring to get out of it. “You’ve never showed me more than the mall,” she said. All those “dreams” in the end—and now? It was lying on the stairway, so I picked it up and took it upstairs. Chapter 3 “You know what?” Telecommunication. For love… I don’t really like that cheap cultural pessimism, but… The holy city is on pilgrimage in the earthly bodies of the faithful until the time of the heavenly kingdom has come. The end of an exhausting autumn day behind the computer, my eyes filled with tears of fatigue. KITCHEN / INSTALLATION / SPECIALIST. Network integration. In the sun, stretched out on a sheet. (…) I don’t believe what I’m reading, because I want to believe something else. An illusion? Suits me. There’s a variety of shapes and tastes… “So what?” you may think. 102 dalmatians can’t be wrong. But I want more, dear… A feel good movie. I’m smashing the burned body. So what? We continue to save the European civilization. What’s there to win? Plato with poets = Stalin without gulag? Ball against the crossbar. No wonder. She comes straight to her point. She’s standing in the kitchen eating an apple. (…) The godless Napoleon had used her as a stable and wanted to have her taken down. “Our” Rutger Hauer. Ready or not here I come. Psst… are you also wearing a string? Nobody understands our desire. Cliffs breaking the waves and shattering the sunset. I used to be a real romantic (as a poet). A typical fantasy used to be the one in which I brutally raped mother and daughter Seaver from the sitcom Growing Pains . Nevertheless you only contain bad words. Eyelashes. Automatic or manual? That your skin always in the afternoon. Integration. The air is empty. Too bad! Hand in hand on their lonely way. Alaska! Chapter 12 May 5, 2001 [10:00-10:30] A dust cloud on a hill. Globe. Indian (British) (tie) / pope. Damascus. Rape. We’re carrying the ayatollah’s portrait through the streets. At the moment the girl is mostly suede jacket with white ribbons on her sleeves. A small explosion flares up/impact. Camouflage. Close up. We’re analyzing the situation. He’s dead right? Dead dead. Dead. Everything without, these, and only with the body. Indices signal death. Dollar bills are printed in factories. Holes. Light patch. Globe in a box. Microphone. What’s the situation? Grey impact on a green hill (field?). The water is blue. He has no lips. Interns on the background with skirts that are too long. This is an example of a sonnet. An Islamic woman pushes against the door of an electronics shop. Arrows (percentages (prices)). Is this what awaits the American? Touch screen interface. The word, an island, can only be a sign in that situation. We pull up a chair, join in on the fun. On the shelves only books about computers. One glance in the distance is enough to lighten up a luna park in the distance. She’s really desperate, especially when she laughs. Click. Ah. Next. And now it’s raining, but that’s ok. Yellow stains sliding over the south. Shallow caves light: clothes, boots, electrical equipment. 45. 22:10. Nothing gives you the right to eat more than people starving to death. The Hague. Slam dunk. Traffic light. Two H’s, one L (standing for the L (little prick)). We’re happy to say something. Clouds, small suns, temperatures, cities. The truth is never an excuse. Yellow. Yellow. Green. Yellow. Yellow. Yellow. Yellow. Green. Green. Yellow. Will you email me? Skeleton: “No.” Ex-nerds in brand-new and brightly red sport cars. $$$. I love. Shihab. Hooves in the sand. Skinny senior with over-sized sunglasses; old jockey (cap, trophy) smiling in slow motion. And there I am again, flashback, crying with my head in between my hands. Sometimes I’ve got the feeling that cannibals. Eyes: blue. Cancer. Why would I wait until tomorrow? Golden beams protruding from the lifted/lit earth. May 5, 2001 [11:30-12:45] You’ll remember this for the rest of your life. Graphs, diagrams. Bu$ine$$. Blue shirt, white collar, no neck (porn star). A name lights up. I’m hysteric. Will you join us? Letters falling in their words. Fingers set up a tent and start to dance. Young entrepreneurs from poor neighborhoods (read: black) guided by Microsoft. Kinda makes me happy, that sort of kitsch. A sense of exhaustion/impotence to see anything but the present. (…) Wouldn’t you like to? Orange explosion in an industrial zone. YOU’RE DOING THIS FOR AMNESTY INTERNATIONAL. Would you. A familiar face. Clouds and blossom. Sunflowers. Supermodels. Mountainous area in a rectangle: shades of brown, from dark to beige, more green toward the south. Tents and next to them (it’s all a blur) people. Plane. Stadium. Geometrical block of people. No, I ain’t crying. I don’t speak no more. I just want. Quote + photo. (Positive:) screaming crowd. Three-piece suit, seen from the back, before entering the arena. On the back: “Daddy abused me.” Oh, bummer. State of emergency has been declared and everyone has to cooperate. She’s cut her wrists. What we do know (…) is that there’s never been a unique word, an imperative name, nor will there ever be. [Click here for work that suits you.] Barefooted children are watching it (coherent pieces revelation of what’s lying below). Who knows how she’s changed during those two years. “Everything used to be better” + sigh. And here we are. An empty field of parquet. A city lying behind it. Explosion. Blue. A rain drop falling in my coffee. May 5, 2001 [14:30-15:30] A young Arafat on video speaking with raised finger. “I’m calling from my convertible.” Names on walls, victims, numbers… Tourists. Yellow. Yellow. “Your own child! Really, what kind of human are you?” I don’t want to hear it no more. A woman jumping out of the water in a yellow bikini against a background of fireworks and the Cheops pyramid. Thy sorrow shall become good fortune, thy complaints laudation. All planets will float and wander. Wo die Welt zum Bild wird, kommt das System (…) zur Herrschaft. It is something, but is it? May 5, 2001 [18:30-19:00] Iris. Leaves. NASDAQ. Open / and white and. For the one who’s doing nothing, just waiting. (…) NO DEFEAT is made entirely up of defeat -- since / the world it opens is always a place / formerly / unsuspected. October 2002. “Jeroen, I’m leaving for the cemetery, byeeee.” The rise of the middle class. My entire oeuvre is an ode to the. My entire head is a fight against the. God always demands what you cannot sacrifice. You may take that the easy way, but… “The state hasn’t made us, but we make the state” (Hitler). A stork exits the elevator. Skeletons of. Moscow. Helsinki. Palermo. Paris. Chapter 30 Like your paradises: nothing. United Desire, as only remaining superpower. And even though the sea is now calmer and the wind is blowing pleasantly in my face… Heart! Who determines whether a tradition is “alive”? The yellow leaf or the white branch? Mars. This sentence is a typical example. Most Dutch people are happy. No consolation. When I see a girl sitting at a table with a book, a notepad, a pen, a bottle of mineral water, her hand writing in the light—then I consider that one thing. “Presents,” “poetry,” “classics.” We are what we cannot make from ourselves. “Left”: mendicant orders, missionaries. Saint-Just: “A republic is founded on the destruction of its enemies.” She crosses the street with a banana peel between her fingers. (…) We chose our own wardens, torturers, it was us who called all this insanity upon ourselves, we created this nightmare… But “no”? Girl (just like a beach ball) talking rapid Spanish (Portuguese?) in a mobile phone. Do I have a chance now that her boyfriend is getting bold? CLIO, horny bitch. What else do you want? An old woman, between the doors of the C1000, is suddenly unable to go on; her husband stretches out his hand, speaking a few encouraging words. Selection from. Der Führer schenkt den Jüden ein Stadt. How can it reach us if we haven’t been already reached somehow? It doesn’t “speak.” No problem. Each word she uses is a small miracle, as if she doesn’t belong to it, to language, but wanders around with a pocket light looking for the exit; she’s never desperate (maybe a little nervous), lighting up heavy words from the inside. But indeed, we’re free. But the predicate is not an attribute, but an event, and the subject is not a subject, but a shell. That’s why also samurai, knights, and warriors raised the blossom as emblem: they knew how to die. Locked up in a baby carriage with a McDonald’s balloon. Blue helicopter, the blue sky. Whether you want to refer? The point is. How / Motherfucker can I sing a sad song / When I remember Zion? You’ll feel so miserable and worthless that you think: “If only I were dead!,” or: “Just put an end to it!” “So you’re an economist?” Her card—two little birds building a nest, her handwriting shaking—is still on the mantelpiece. Guevara: “No, a communist.” A straw fire, such was our life: rapidly it flared up, rapidly it passed. I’m fleeing, coming from nowhere. (…) Eazy-E drinking coffee with the American president. If I’d scream, would that be an event? Drown it: the cleaner it will rise up from the depths. No! The night, so fast… As if there’s something opened up in that face. Come on, we may not curse life. He shows me his methadone: “If you drink that all at once, you’ll die instantly.” The last one dictates how we should behave to deserve happiness. One shine / above the earth. “I want to go to Bosnia,” I said bluntly. I don’t even know the name of the current mayor. Let’s despise our success! “There is no future; this is the future. Hope is a weakness that we've overcome. We have found happiness!” Sun. Sushi. Volvo. I feel like a bomb about to explode at any moment. Makes a difference for the reconstruction right? The decor moves forward. Daughter of Nereus, you nymphs of the sea, and you Thetis, you should have kept his tired head above the waves! Alas! This sentence has been written wearing a green cap. I receive my orders from the future. A frog jumps into it. Her husband has turned the Intifada, which he follows daily on CCN, into his hobby, “to forget that he doesn’t have his driver’s license yet." Suddenly the sun slides over the crosswalk. Her (his?) foot is playing with the slipper under the table. Is this how I’m writing this book now? I’m not a fellow man. I hate you and I want to hurt you. These are my people. Their screaming doesn’t rise above the constantly wailing sirens which we've learned to ignore. My whole body became warm and suddenly started to tremble. Unfortunate is he who is standing on the threshold of the most beautiful time, but awaits a better one. Arafat’s “removal” is contrary to American interests. Jeep drives into boy. What you can do alone, you should do alone. A food gift from the people of the United States of America. Two seagulls. [...]. (shrink)

Tarımsal üretim pek çok ekonomide olduğu gibi Türkiye’de de önemli bir paya sahiptir. Özellikle fındık, çay ve yaş meyvelerin üretimi yakın tarihe kadar bilinçsizce gerçekleştirilse de günümüzde üretim imkânlarının gelişmesi sayesinde az maliyetle yüksek verim alınabilmektedir. Fakat başta miras yoluyla arazilerin bölünmesi, köyden şehre göç olmak üzere çeşitli nedenlerden dolayı ya tarım arazileri sahipleri tarafından terk edilmekte ya da yarıcılığa verilmek suretiyle işlenmeye devam edilmektedir. Halk arasında yarıcılık olarak bilinen bu ortaklıkların temeli, fıkıhtaki müzâraa ve müsâkāt ortaklıklarına dayanmaktadır. Bu çalışmanın (...) amacı halk arasında yarıcılık olarak bilinen ve uygulanan müsâkāt ortaklıklarının fındık bahçelerinde nasıl yapıldığını tespit etmek ve fıkhi problemlere neden olan uygulamadaki aksaklıkların giderilmesi için öneriler geliştirmektedir. Nitel araştırma yönteminin benimsendiği araştırmada, araştırma deseni olarak fenomenolojik yaklaşım kullanılmıştır. Araştırmamızın veri toplama yöntemi yarı yapılandırılmış görüşme ve doküman incelemesidir. Araştırmanın çalışma grubu kartopu örnekleme yöntemiyle seçilen ve daha önce müsâkāt akdi yapmış fındık bahçesi sahibi veya fındık bahçesinin mahsulüne ortak olmuş 8 kişiden oluşmaktadır. Çalışmanın, klasik fıkıhla irtibatının yanı sıra, halk arasında güncel bir uygulamanın nasıl yapıldığını ayrıntılarıyla ortaya koyması açısından sosyolojik, tarımsal üretimi konu edinmesi açısından ise tarım ekonomisini ilgilendiren boyutları bulunmaktadır. Agricultural production has an important role in the Turkish economy as in many countries. However, the hazelnuts, tea and fresh fruits have been produced through inefficient methods for a long time. With the development of technology and new techniques, farmers have started to produce more efficient agricultural production with low costs. The basis of these partnerships, known as sharecroppers among the farmers, is based on muzara’ah and musaqat partnerships in Islamic Law. However, today it is not known whether these partnerships are made in accordance with the conditions of muzara’ah and musaqat agreements. In this study, we investigate how musaqat partnerships are made over hazelnut production, and we also try to detect problems that appear during the partnership. In addition, we offer suggestions to eliminate the detected problems. When the literature on musaqat is examined, it is seen that this partnership agreement is not the subject of research separately, and that the issue is generally discussed in some fiqh issues that concern partnership agreements. During the literature review, it was seen that today there are no studies on how the partnership contract is fulfilled and what problems emerge in terms of Islamic law. The fact that this study directly focuses on the current practices of musaqat partnership and identifies the emerging fiqh problems will fill a gap in the literature. (shrink)